İlk Zamanlar 16- Afitap / bgörsen eve nasıl geldim.. iki gözüm iki çeşme annemin yüzünde ne korkunç bir endişe "-neyin var yavrııım ne oldu sana böyle" "biri bişiy mi dedi hehn! deyvi bi hele" bembeyaz pamuk çorabımı, pembe elbisemi yeşil ayakkabılarmı, çimen sarı yeleğimi gösterdim, ağladım, hiç bir şey yolunda değildi "talihim yok", "kilom az", "boyum kısa", "hani sevgili" anneciğim bildiğince dil döktü, "herşeyin hayırlısı" "ablaların var daha önünde, bekle bakalım sırası mı" "her isteyene verecek miyim bakalım gül kızımı" gerçektende annem-babam bana hiç kıyamazdı tekrar okul formalarımı giydim, yenileri leğene ısladık komşu gelinle kursa, ama bu defa minibüse atladık ertesi gün orada bir gül vardı, görsen ne senaryolar yazdık ya oğlan ağaç oldu, ya kız oğlanın başında paraladı, yazııkk . |
eloglu kiyar korkusuyla.
ama kizin yûregi çirpinir kus misali
sevda dalina konmak için acele eder
ileride çekecegi acilarin hesabini bile yapmaz
yeter ki sevsin sevilsin.
anne baba sevgisi ne kadar çok olursa olsun
illede "yâr" der,yardan atlar sevda ugruna gôzû kapali.
kaleminiz daim olsun.saygilar.