Çırılçıplak Mutluluklar
Bu soğuk sen ayazlarında,
Üzerime giyilesi acılarım var Yüreğime geçirdiğim acılar kadar büyüktü mutluluklarım Kavgadan kopmuş gibi hasarlıydılar Ayrılıktan çıkmış gibi yalnız Kaza sonu gibi yaralı Kolsuz, yensiz, bacaksız En çok da elbisesizlerdi Çırılçıplak, arsız Sevilen gecede kaldı siren sesleri Yırtılan kulak zarları Terleyen bedenlerin yorgunluğu Gecenin üç‘ ünde bir kâbus kadar korkaktım gidişine Ana rahminden çıkmış gibi çırılçıplak Geçen zaman gibi çaresiz Alın teri gibiydim Islak ve sessiz O çok sevdiğim gecede, En çok seninleydim Kollarımın sıfır santim altındaki mutluluk sendin Gece bizi dağıtırken Mutluluğun rahmi parçalanıyordu Ölü gündüzlere düşük yapıyordu zaman Üzerime giydiğim acılarımın Düğmelerinden kopuyordum sana Bir sana çırılçıplaktım işte En çok da sana yalnız |
Biz sessizliği dinleriz
Bir siren sesi böler geceyi orta yerinden
Her siren sesi saat üçte yırtar kulaklarımızın zarını"
Geceleri hep siren sesleri bölmek zorunda mı?
Şiirin en güzel yerinde irkilmek zorunda mıyız?
Uyanalım da bitsin bu kabuslar
Kabuslar la düşler bölünsün tam orta yerinden,
Siren sesiyle
Bize en güzel düşler kalsın
Harika şiirini kutluyorum en yüreğimden
Selamlarımla, :)