YUNUS BALIĞIBir gün bir yunus balığı karaya çıkmış Gözlemlemiş tüm insanların yüreklerini Kimisinde çıkarlar üst seviyedeymiş Kimisinde tatlı dostluklar önemliymiş. Çıkarlar dünyası hep bir büyük menfaate yönelirmiş Kazandıkça daha çok daha çok isterlermiş Hep koşmaları yönelişleri menfaatlereymiş Birbirlerinin sadece yüzlerine gülerlermiş Kara günde dost olduklarını görememiş Zavallı yunus balığı bu menfaatçi insanların Bir de maddi güçleri zayıf dostlukları güçlü Az sayıda insanları görmüş yunus balığı Yardım ellerini uzattıklarını görmüş birbirlerine Sadece yüzlerinde değil gönüllerindeymiş gülücükleri Hiç sönmezmiş gözlerindeki parıltılar Dudaklarındaki tebessümler gülümsemeler Mezara kadar gidermiş onlarla beraber bu güzellikler Güneşin doğuşunu görmüş dolunay’ın ışığını Gözünü gönlünü aydınlatmış bu küçücük mutluluklar Karşılıksız sevmeleri görmüş çıkarsız dostlukları Bir denize bakmış yunus balığı bir dünyaya Deniz ne kadar da dostmuş ne kadar ana ne kadar yar Ne kadar da vefalıymış ne kadar da fedakar İşte demiş yunus balığı o bir avuç insanlar da böyle Allah’ım bozma demiş onların bu güzel sevdalarını Değiştirme onların yüreklerindeki bir avuç sevgiyi Ve bir damla gözyaşı dökerek Dönmüş tekrar denizine zavallı yunus balığı. Faruk ANBARCIOĞLU |