... zamanın dışında bir askıda s a l l a n ı yorum ...
... rüzgâr hep naylon çiçeklere doğru esiyor ...
... hep aynı yön ...
... görünmeden dön...









adın kadın kan revân içinde çığlıkların
bağıl bağıl
çağıl çağıl
ayaklarında yün patik naylon terlik
üşül üşül




sana bir kez ters essen diyorum
rüzgâr...
duyul duyul







ben ne zaman ağlasam
yere düşüyor izin almadan omuzumdan yorgun melekler
tek tek

kulaklarımın görmediği
gözlerimin duymadığı bir fısıltıya uyanıyorum
boş boş




...gece; iki başlı kuyruklu yılan...

yalan yalan
ama bir tek kadın değil yalan olan




karanlığın en başından başını uzatıyor
kan döküyor gözbebekleriyle gökyüzüne
işçi yağmurlara yıkatıyor kuytulardaki yolları sessizce




yeminlen şaka değil
o şaka sandığımız var ya hani




dün,
bir şişe kızılcık şerbeti döktürmüştü kırdığı kavanozdan
yuvarlana yuvarlana gitmişti bu yokuştan
kan kırmızı olmuştu bütün kaldırımlar



bu gece,
el sallamak istemişti ki ana rahminden yeni doğmuş bir bebek
benim bile aklıma gelmedi...
eli kolu bağlıydı ya hani
üç gün sonra renkli bir kelebek olacaktı



... ki işte alt yazılı bir film...



ölüm
nasıl da köşebaşında bekliyordu
kelebeklerin de işi gücü uçmak
uçmak ki; ölüm hep nöbetteydi
geceye selam verdi




bir gün olsa da yaşamak
kan kırmızı kaldırımlardan sıyrılmak
bağıl bağıldı çığlıklar
rüzgâr yine tersine esti




emaye yüzlüydü ay
ve söndü
yağmurlu günde bebek yüzlü güneşin ölümü gibi




vız geldi güneşe ölüm
nasılsa yarın yeniden doğacak
her gidişe ne kolaydı el sallamak










ne zordu ağlamak yalpalayarak
ne kolaydı yağmura açmayacağını bile bile çiçekleri sulamak
ne zordu melekleri yerden toplamak