ŞÜPHEKadın şüpheyla baktı adama. Şüphe değilmiydi insanın içinde ki en kötü kurt Kemirir dururdu her bir hücreyi Sülük gibi emerdi en güzel yaşananları Geriye kötü olaylardan oluşan boş bir posa kalırdı. Bumuydu bir zamanlar uğruna ölürüm dediği adam. Annesi vermediği için kaçtığı Mutlu hayaller kurduğu erkeğin değişmesi fazla sürmemişti Yemek ne yaptinla başlıyan kısa cümleler Ancak yatarken iyi gecelerle son bulan boşluklarla doluydu O boşluk değilmiydi şüpheyi besleyen. Yoksa yoksa ceketinde bulduğu siyah bir saçmıydı Hiç bilemedi kadın Şüphenin ne zaman yılan gibi içine çöreklendiğini Ve her geçen gün alanını genişlettiğini Ve sonsuz bir yalnızlığa ittiğini etini lime lime sokarak.. Adama duyduğu sevgi ne zaman bitmişti ki.. Düşündü düşündü bulamadı Sanki hiç sevmemiş gibi geliyordu ona Hiç sevdalı olmamıştı onlar Bir kadınla bir erkektiler sadece. Hayat denen savaş sürmeye devam ediyordu Galibi hiç olmaz ölene kadar da devam ederdi Her kazandım diyen taraf Bir gün bir bakardı ki aslında kaybetmişti savaşı Elinde galibiyet diye taşıdığı asa Yalnızlık ve hazan rüzgarında telef olur Tek başına kalırdı Tek başına doğduğu gibi ağlayarak. Buse DENİZ |