kutlarım şair,saygılar..

Özgün bir paylaşımdı kutlarım.
Selam ve saygılarımla.

Oldukça değişik

tad aldım ben okurken buna bakarım

iç ve dış söylemler şık

ve son anneye sesleniş, harika idi

sadelik içindeki güzelliği kutlarım.

ah şu modernizm,

her şeyi yerli yerinden söken modernite,

metnin zaman zaman şiir olmaya yaklaşmış dizeleri çok güzel..
başkaldırı metni olmaya çalışan dizeler ise elini kolunu bağlamış
güzel anlamın..

küfrü bile neyzen tevfik,can yücel kadar güzel söyleyebilmek varken,
modernizm artık buna da imkan vermiyor..
kendi dilini oluşturdu ağzımızda dişimizde dilimizde..

bu sanal süreci insanlık aşacaktır diye düşünüyorum


emeği kutlarım

"sanmak, içinde umutlar, düşler ve heyecanlar vaat eden çok boyutlu bir kavramken, olmak gerçeğin sert, kalın, köşeli ve katı üç boyutunu taşır yalnızca. ne mutludur o, oluşların içine sanışlarını da katmayı başaran insanlara"

Güne düşen dizeleri kutluyorum saygılarımla...

düşünen üreten toplum biçiminden tüketim toplumuna geçmenin sancısı bu olsa gerek
gün seçkini kutlarım
sağlıcakla kalın

Dünkü şiirde de ahlâka mugayyir sözcükler vardı.Yapmayın arkadaşlar,

böyle özgün olunmaz.

Edebiyat sözcüğü "edeb" kökünden bükünlenir.Öncelikle, şiire her

sözcüğü sokma gayretinden vazgeçelim.Duyar gibi olduğum:"Ne yapalım

kardeşim bunlar da hayatın gerçeği" sözü, bunların savunusu

olmamalı.Şiiri güzel yapan, ruhumuza bıraktığı tanımlanamayan o sırlı

gülüşler ya da yürek söken melâl hüzünlerdir.

Oysa şair hiç de sıradan bir kaleme benzemiyor:

"Palmiye sakalında yaşayan kuşlar" dizesi bile başlı başına şiir; ne gerek

vardı sanki, "kimi tasavvuf ehlinin"ney'"i insandaki yedi deliğe

benzetmesindeki sığlığa" göndermede bulunmaya?

Gerçi şair, mezkur sözcüğü "kurşun deliği"ne müteselsil bir payanda

yapmış; ama yine de hoş olmamış.

Ne güzel başlamış halbuki:

"Elektrik süpürgesi
içinde dönen
sonbaharın
yol kenarına uzayan
tellerine asıyorlar
ölüm ilanlarını."

Harika dizeler, şapka çıkartıyorum.

Bunlar açıklanmaz işte, hissedilir.Ne kadar sade değil mi; ama

açıklamaya ihtiyaç duymayacak kadar da bakir.

"Ayrılığın", diş hekimine benzetilmesi,akla ha deyince gelmeyen ve bir o

kadar da biz fanilerin yaşadığı fena korkulardan biri.Bu göstergeyle

esaslı bir teşbih-i beliğ (özlü benzetme) yapan şairin, orijinal imge

peşinde koşan iflah olmaz, usta bir şiir avcısı olduğu aşikâr.


Ve son bent..Orhan Velice naif ve vurucuydu.


“Anne, öğretmen bana dört buçuktan beş veriyorken
sen neden dört buçuktan beşte işten çıkmıyorsun?”

Bayatlamış komunüküs söylemlerin dile getirildiği ekşimiş düzyazı

tadındaki bölümü ve yukarıda arz etmeye çalıştığım "d.....k" mevzuunu

saymazsak,oldukça başarılı bir şiir.

Tek kusuru: Şair öfkesine yenik düşmüş.Çalakalem yazmış, eğer salim

kafayla oturup bu şiiri bir daha elden geçirse içimizde hüzün kelebekleri

havalandıran naif bir rüzgârın kanatlarında şiir atına binmiş "mor

kahküllü beyzade" olması işten bile değildi.

Kutluyorum dostum.

Saygıyla:))








Afşaroğlu tarafından 9/29/2012 1:28:51 AM zamanında düzenlenmiştir.

Oldukça usta bir marifetle süzülmüş muhalif bir damla ve mükemmeldi.....can-ı yürekten tebrikler.....

yeryüzünde bütün mutluluklar savaşlarla kazanıldı.,,.her şeyi yakıp yıkasım var..savaş iyidir .

Enteresan ama Şiirsel mi...?

Ustalar yorumlar artık.

Tebrikler Gün Başarınız ve mert söyleminiz için.