G(s)özyaşı ağacı yım ben...
G(ö)zyaşlarım ömrümün meyvesi dir...
Ve ben G(s)özyaşı ağacı yım... Kurun gölgemin altına çadırınızı, sallayın kurumuş dallarımdan, düşürün daha olgunlaşmamış meyvelerimden... Tadın’ki çektiğim acıları, dertleri,vefasızlıkları, terk edilişlerimi,ihanet lerimi anlayasınız... Yasaklanmış meyve tadında da olsalar, çekinmeyin toparlayın... Sonra kırın dallarımı, vurun en keskininden bir balta ile gövdeme.! Ayırın tam da orta yerimden.! Liğme liğme edin kırılan yanlarımdan.! Atın bir anadolu daki tandır’a...! Alevimden korkmayın... Kendimden gayrı sına zararsızdır kor’larım... Yar ateşiyle yanmış, kurumuş, budaklanmayı bekleyen bir, G(s)özyaşı ağacı yım ben... |