AYRILIK
I
Tüm vedalar bir hoşçakala kundaklanır gidenin arkasından Üç defa fısıldanır kulağına Ayrılık Ayrılık Ayrılık II Giden bırakır arkasını kalanın yanına Ağır yaralı vedalar doğar ruhlarda Bir Züleyha gider Çaresiz bir Yusuf kalır geriye Yürek duvarlarında kuyulaşır zindanlar Gözyaşlarıyla harmanlanır tespih dilinde dualar Çareler bir beden ararken ruhlarda Ruhlar kefen biçer çaresizlik boyunda Dudaklar dişlenir, diller suçlanır Kalan dışlanır, giden güçlenir Her anı, başka mevsimlere borçlanır III Ben halatın ucundayken, ölüm diyorsun Hâlbuki Gülüşlerimde ki gamzelerin hepsi tabutta Kahkahalarım çoktan musallaya yatmışlar Alay eder gibi, ölüm diyorsun Ben öldüm Sen bilmiyorsun |