Ben... ve... Kendim
Nasıl geçiyor hızla zaman
Her doğan yeni güneşi Bir ben bilirim bir kendim. Yalnızlığın acısını,zorluğunu Gece karanlığının ayazını Bir ben bilirim bir kendim. Dün mutlulukla gülen gözlerin Bugüne hüzünle uyanmasını,ağlamasını Bir ben bilirim bir kendim. Güvenipte yarıyolda bırakılmayı Düşerken kendi kendine tek kalkmayı Gözyaşlarınla bir başına sabahlamayı Bir ben bilirim bir kendim... YA BENİ BENDEN ALIN USULCA,YADA BENİ BANA BIRAKIN... Gülten Konca 22 . 09. 2012 |
ne yaparsın şairim yaşam böyle,
bizi biz bıraksalar
ne uzun nede kısa deseler
tek lafa kitap dolusu söz eklemeseler
çalışan kalbi tekletmeseler
köşe bucakta, boş boş bekletmeseler
ne güzel olurdu
yaşayan can hayat bulurdu
bulamayan canlar mı
herhalde
onlarda yaralı kurt gibi ulurdu