dün sen vardın
Dün sen vardın
senden önce hüzün vardı uçup uçup getirdiği martıların. Sonra sen geldin ellerinle ve bıraktın dudak izlerini çay içtiğin sıcak bardağa. Dün sen vardın hiç olmadığın kadar ama vardın. Bense olabildiğim kadardım. Sen güldükçe yıkandık, kir tutmaz olduk. Ben yine saçma bir şey söyledim ve sustun. O ne temiz susma öyle. Öpmek istedim sustuğun yeri, bulamadım. Gittiğini anlamam hep uzun sürdü… Dün sen vardın açlıktan kazındı, kalbim… |
Çok güzeldi.