boşluğun masalı
ilkler bahçesinde
ilk anda açtığın yalnızlığa solmak unutkanlığında mevsim törpüledin vakit aynasında mazinin göz torbasından bir tutam yaş düşer oldu her sabah boş bıraktığın yastığa aydınlığın sensiz adımlarına yağmurun şifası gibi tek damla olarak düşmüş kurak bir toprağı güldürüp başka diyara göçmüştün dili lal tütsüsü mürekkebin son sözüydün işte ben noktanın ardında ki boşluk sen nokta öncesi boşluğun masalı |