hadi söyle
ıslak yastıklarda dalgalı hayallere
bir umut tufanıyla açılıp sessizliğin girdabında suskunluğa gün doğurduk takvimi hazan terbiyesi duygu harmanı göğü avuçlarımızda bulup ne varsa onu yutkunduk akrep peşinde eğrilen yelkovanı çarenin düzlüğünden uzak sanıp şeritlerin gözyaşında ayrı yollara doğrulduk söyle hadi, birbirimizi hangi baharın kirli kopçasında değer sözüyle unutup bu halli uzak birer diyar olduk korkak birer çocuk gibi dönmeyi kabus yapıp gözlerimize seni bende beni sende fikrimizin peşinde çaresiz kaldık böyle |