BU VEBALI TOPRAKLARDA
Gücümün sıfır noktasına dayanmış
İçimdeki sabır ateşi, En küçük şeye karşı Direnme duygusu Uçup gitmiş ruhumdan. Zaman bir kadın gibi okşarken Ağlayan gözlerimi, Mevsimler nasıl kovalamış Çocukluğumu ardımdan, Ve ne çabuk buharlaşmış Yüzümün aynası. Derin uykulara dalıp gittiğim O erişilmez ümitler, Ne zaman sırt çevirmiş benden. Ne zaman çekmiş hayalini Kirpiklerimin ucundan. Bu tatsız kavgada Bir kaçak gibi Geceye sığınışım Tanrıya dilenirken, Anladım ki; hayat Aklımın ayarını yitirdiğim Günlerin kâbusunda vurulmuş. orta yaş gençliğim Etrafı iğrençliklerle çevrilmiş sahtelikten, İhanetin izlerini taşıyor Tuzaklanmış kaderimden. Kafesine mecbur edilişim Adalet duygusunu Nefsime kaçırdıkça, Ben; pişmanlığın kitabında Yaşayan bir ölü olarak kalacağım Bu vebalı topraklarda. AĞLAYAN NİSAN değerli edebiyat defteri yöneticileri şiirime değer verip güne gelmesinde emeğinize teşekür ederim.okuyan yorumlayan herkesin yüreğine sağlık... |