Sızlayan ellerinde aminler mi sakladın
Toprağı avuçlarken şehidinin başında
Mahşere dek değişmez şehit anası adın
Ateş düştü bağrına bu cani savaşında
Diliyorsun Allah’tan başka canlar yanmasın
Batsın yere bu terör bir daha uyanmasın

Ezgilerin kaybolur bir tümseğin önünde
Uykusuz geceleri kara sabah ederken
Fırtınalar koparken yaralanmış gönlünde
Dünya kıyama durur lanet ve ah ederken
Buluttan seken yaşlar gözlerini mi yaktı
Ezildi mi yükünden o yüzden mi bıraktı?

Bir çölün ortasında sürünürsün sürekli
Dizlerini parçalar dikeni çiçeklerin
Şimdi artık gözünde bitmez çileler ekli
Yemeninden dökülür yıldızlı pürçeklerin
Dik dur başını eğme hepimizden kutlusun
Belki şimdi acılı ahretten umutlusun

Buradaki yükünü kaldırmaya güç yetmez
Oğlun asıl hayatta edecektir şefaat
Eceli anacaksın ağlayarak çoğu kez
Sıratın kapısında sabrın takacak kanat
Uçacaksın oğlunla cennette altın köşke
Görenler diyecekler “ Biz de gitseydik keşke.”