Anamızın göğsünden içmişiz şehadeti
Gözünden sağılırken kan kokulu yağmurlar
Vatan uğruna ölmek bizlerin ibadeti
Elleriyle eceli kusuyorken çamurlar
Şehitlik ne kutsaldır ben de isterdim anne
Rahatsın diyorsun ya rahatlık derdim anne!

Nöbetçi kulübemde hayale daldığımda
Sanırım her yer doğu, Şırnak ve Uludere
Silahımla kalbimle burada kaldığımda
Derim ki karşılaşsam canilerle bir kere
Silahın namlusunu şakağına dayardım
Hiç acımam vururdum kurşunları sayardım.

Şafaklar şahlanıyor az kaldı teskereme
Vatan için can vermek emelimdi en büyük
Şehitlik yıldızını takacaktım bereme
Umudum boşa gitti taşınır mı şimdi yük?
Döndüğümde evime olur muyum yine er
Yeniden alırlar mı beni ikinci sefer?

Yeniden görev alsam uzansam bir menzile
Dünyayı sele boğsam canilerin kanından
Bir ders versem elimle Apo denen rezile
Bayrağıma sarılıp geçip gitsem yanından
Şehadet şerbetini içmek isterdim anne
Burada rahat olmak inan tek derdim anne!


“Şükrolsun ki yerinde rahatsın da benim de içim rahat” dediğim askerlik görevini yapan oğlumun bana verdiği cevap şuydu; “keşke ben de rahat olmasaydım tek isteğimdi şehit olmak vatanım için. “