KENDİMİ DİNLİYORUM
Gecenin sessizliğinde
Bir deniz kenarı Hafif içeriye girmiş bir koy Etrafımda sessizlik Kurbağaların sesi Uzaklardan bir ses İçimi, ruhumu ürperten Ney sesi Ay bütün güzelliğiyle Gönlüme düşmüş Bir yıldız uzaklardan Bana bakıyor muzipçe Sanki göz kırparcasına Ben bütün düşüncelerimi almış Avucumun içinde seyrediyorum Kalbimin bir köşesinde olan Bütün sevgileri Bütün nefretleri Teraziye koyuyorum Zaman Ne çabuk akıp geçti Bir ömür, Yarım asrı aşkın Bir ömür, gelip geçti Kaç günüm var bilmiyorum Ama ben, yalnızlıkta Kendimi dinliyorum Geleceğe bir adım daha En güzel şekilde atmak için Gönlüme düşen ayla Yarınki güneşin, Doğacağını bekliyorum 13.01.2009 - İzmir |
Bütün sevgileri
Bütün nefretleri
Teraziye koyuyorum
Zaman hızla geçerken, terazimizi de taşıyoruz kendimizle. Sizin terazi de ağır basan ne oldu bilmiyorum. Ne güzel anlatmışsınız, ay ve yıldızlar altında ki kendinizi dinlediğiniz zamanı. Yarım asır da geçmiş olsa, masum bir çocuk varsa halen insanın içinde, yıldızlar göz kırpar şiire. Saygılarımla.