Amacım üzüm yemek değil dövmekti bağcıyı
Bağa varınca ortalıkta göremedim bağcıyı
Duydum ki; geleceğimi duyunca kaçmış Fizan’a
Hâlbuki sorun yoktu adam gibi gelseydi hizaya

Bağcı olmayınca başladım üzümleri yemeye
Derken biri çıkageldi elinde değnekle
Dedi; sen kimsin, ne arıyorsun burada?
Çık git hemen başımı sokma belaya

Anladım ki, bağcıların bekçisiymiş
Bağcı giderken ona tembihlemiş
Bağcı yoksa bekçiyi döveyim dedim
Suratına bir güzel yumruğu indirdim

Derdest ettiler beni hemen yaka paça
Söz ettiler biraz, yasalardan parça parça
Hani dedim, bağcılarda olsa sizin dedikleriniz
Biz hiç böyle şeyler eder miyiz?

Özürler dileyip pişmanlıkla çıktım dışarıya
Dışarıda karşılaştım köftehor bağcıyla
Allah ne verdiyse yapıştırdım suratına
Bana mısın demedi, baktı sırıtırcasına

Derhal derdest ettiler beni tekrar
Hakkımda okundu yüzüme karar
“Bağcıları dövmek yasaktır üzüm yemek serbest”
“Şaşırmış bu adam götürün zindana derdest”

Dört duvar içinden şimdi yazarım
Dört duvarımdaki nazarlara bakarım
Ben sen o, biz siz onlar hep duvar
Hizaya getirir bizi aklımıza koyduğumuz yasalar

İnsan olacağız derken, olduk robotik, mobotik
Çağdaşlık, mağdaşlık derken, olduk pragmatik
Arzularımız, hayallerimiz peşinde otomatik
İstedikleri zaman düğmemize basarlar “tik”

05.04.2016 – İzmir El Garip