Ateşe verdiğin kimin ocağıdır ki?
Ağlayan çocuklar, kadınlar kimin?
Ahı vahlar yükselirken göklere
Gökler düşer mi sanıyorsun yerlere?

Dünya dediğin nedir ki?
Üç kuruşluk bir ömür değil mi?
Ve onu da insan öldürmeye harcamak değer mi?

Ey insan!
İnsan öldürenlere dersin kahraman
Sanki umurunda değildir insanları yaratan

İyice bak etrafına
Savaş çıkaranlar yoktur savaşta
Onlar çıkarlarının yarışında
Savaşı patlatırlar garibanların başına

Züğürt tesellisi vaatleri vardır
Onlar için ne koparırlarsa kârdır
Avuç dolusu para sayarlar ölüm makinelerine
İnsanları sürüklerken açlığa sefalete

“Bir varmış bir yokmuş” diye sönmez ocaklar
Masal kahramanı değildir ki yaşayan insanlar
Gözü dönmüş olanları ancak zulüm paklar

Ne dersin?
Her insan eline silah alıp çıksın mı sokaklara?
Vursunlar mı birbirlerini, atılırken insanlığa nara?
Ucuzca satılıp dururken insanlar birkaç dolara
Durun diyecek yok mu güya aklı olanlara?

14.01.2015 – İzmir El Garip