Altı çizgili sözcüklerdi söylediklerim
Sen başka anlamlarını gör diye.
Bilmiyorum ne derece işe yaradı...

Soğuk kış günlerinde cam kenarında
Sıcacık bir hırkaya sarılıp yağmuru izlerdim
Seni ne kadar çok düşünürsem
O kadar beni düşüneceğini zannederdim.
Çokça da arardın.

Ne zaman izin verdi seni unutmama
Ne de kader...
Ne de sen unutturdun kendini...

Sıcak yaz günleri bile bir bağdı aramızda...

Şimdi düşünüyorum da;
Seni hatırlatmayan bir mevsim yokmuş bana.
Her mevsim daha bir umutlandırırdı içimdeki aşkı
Tazelendirirdi.
Sürücüsü olmayan bir araba gibi yol alırdım
Hırçın sevda sokaklarında.

Dün gene aklıma düştün zehir gibi...
En ince damarlarıma yayıldın.
Çocuk değilim fakat artık.
Panzehirim hazır.
Ama seviyorum besbelli bu tuhaflığı.
Herşeyden önce tanıdık.
Usul usul yayıldı yine tüm vücuduma.
Sessizce kapıyı araladım.
Hoşgeldin başımın belası,dedim.