Bağışla Yavrumu
Ben oğlumu sevgi ile uyuttum
Örnek insan olsun diye eğittim Emek verdim bir başıma büyüttüm Mevlam Serkan’ımı bana bağışla! Sekiz yaşındayken babası öldü Babası yok diye çok mu üzüldü? Ağardı saçlarım, tel tel döküldü Mevlam Serkan’ımı bana bağışla! Kimseler bilemez ah ile zarla İçimde biriken bin dertle, sırla Ana-baba oldum büyüttüm zorla Mevlam Serkan’ımı bana bağışla! Yirmi dokuzunda bir yuva kurdu Oğlumla evlenen murada erdi Onlar mutlu olup sefayı sürdü Mevlam Serkan’ımı bana bağışla! Kalmadı saçları, kaşı döküldü Körpe gelinimin boynu büküldü Kusup durdu yavrum safra söküldü Mevlam Serkan’ımı bana bağışla! O’na nasıl bir dert verdin sen yoktan Gecemle gündüzüm karıştı çoktan Dert verince derman gelmez mi Hak’tan Mevlam Serkan’ımı bana bağışla! Ben de eller gibi mutlu olmadım Acıyla yoğruldum, bir gün gülmedim Aylardır güzel bir haber almadım Mevlam Serkan’ımı bana bağışla! Gözümün önünden ayıramadım Belki yeterince doyuramadım Tanrıya sesimi duyuramadım Mevlam Serkan’ımı bana bağışla! Kanat gerdim, gözüm gibi korudum Oğlum için kale idim, sur idim Ben O’nunla otuz yılı yürüdüm Mevlam Serkan’ımı bana bağışla! Terbiyeli oğlum Serkan Çelebi Büyümüş midede dertler kelebi Doldurmuş yükünü kanser şilebi Mevlam Serkan’ımı bana bağışla! Karnını yarmadan konmadı tanı Benim canımı al, bağışla O’nu. Birikti isyanım, unutma bunu Mevlam Serkan’ımı bana bağışla! Kemoterapiden şifa bulmadı Kök hücre nakli de çare olmadı İsyan da edemem, gücüm kalmadı Mevlam Serkan’ımı bana bağışla! İçindeki derdi büyütmüş yavrum Nerede tıptaki mucize, devrim Tükendi takatim, kalmadı sabrım Mevlam Serkan’ımı bana bağışla! Ayrılmaz yanından dertli Gülten’i Yalvardım yakardım duymadın beni Oğlumu alırsan affetmem seni Mevlam Serkan’ımı bana bağışla! Bakışlarım dondu, gözlerim camda Dinmedi acısı günde, akşamda Hiç mi iyileşmez, yüreğim gamda Mevlam Serkan’ımı bana bağışla! Aramıza girdi soğuk duvarlar Bu hastalık beni nere yuvarlar Neden azalıyor şu akyuvarlar Mevlam Serkan’ımı bana bağışla! Bitmeyen acıyı yavruma verdin Lenfomayla O’na ne tuzak kurdun Bir parça sevgiyi bize çok gördün Mevlam Serkan’ımı bana bağışla! Mümkün ise tanrım dermanını ver İçimdeki bir ses der: "canını ver" Benim için, ölüm fermanını ver Ama Serkan’ımı bana bağışla! Düşmüyor ateşi, her an çıkıyor Yavrumun acısı beni yakıyor Kurtar dercesine bana bakıyor Mevlam Serkan’ımı bana bağışla! Gittikçe büyüyor sinsi yaresi Benim masum yavrum canlar paresi Kurban olam doktor yok mu çaresi Mevlam Serkan’ımı bana bağışla! Çınlattım gökleri duyulmaz ahım Yedi aydır aynı akşam-sabahım Her bir şeye gücün yeter Allahım N’olur Serkan’ımı bana bağışla! Cumalioğlu’na üzülme derler Acımı bilmezler öğüt verirler Buz tutmuş kayıyor, bastığım yerler Mevlam Serkan’ımı bana bağışla! Cumali Cumalioğlu 21.06.2012 - 12:40 Lenfoma hastası yeğenim Serkan Çelebi için, yedi aydır hastane kapısında bekleyen fedakâr annesi Sevim Çelebi’nin -feryatlarına tanık olduğum bu çaresiz annenin- ağzından dökülmüş gibi yazdığım şiirdir. |
İMTİHAN DÜNYASIINDAYIZ HOCAM üzüntünüzün derecesini paylaşmak mümkün değil
çok çok çok üzüldük ailece okuduk inanın
bu durumda şifadan başkaca ne denir ki
RABBİMMMM merhamet etsin inş.