Bir kadının yalnız kendinden gayrı
Var mıdır acaba kimseye hayrı
Aşık olmak ayrı, sevişmek ayrı
Anlarsın belânı bulduktan sonra!

Mutsuz olmak için evlenmez kimse
Sevgiyle doluydu benim içimse
Düzelecek diye umut ettimse
Anladım, gerçeği bulduktan sonra!

Çekeceksin her gün karı dırdırı
Bitmez gürültüsü, kavgası, hırı
Belki bağlar seni çocuk hatırı
İçin için kanser olduktan sonra!

Zor kazanılan şey kolay yiter mi
Yanlış başlangıçlar doğru biter mi
Bir çoğunun hali benden beter mi
Anlarsınız başa geldikten sonra!

Tüketti ömrümü zalimin kızı
Dert oldu yürekte her acı sözü
Neyleyim baharı, neyleyim yazı
Sevgi çiçeklerim solduktan sonra!

Toprağa girince isterse gelsin
İsterse dövünsün, bağrını delsin
İsterse ağlasın, isterse gülsün
Mutluluğu benden çaldıktan sonra!

Başını taşlardan taşlara çalsın
İsterse kahrından saçını yolsun
Umurumda değil, n’olursa olsun
Dünyadaki ömrüm dolduktan sonra!

Sendin uzak durup hiç soramayan
İnsan sevgisine aşk karamayan
Sağlığımda beni hiç aramayan
Şimdi aramasın öldükten sonra!

Masaya başımı koyup yatarım
Sorma bu zahmeti niçin yutarım
Bu kahpe düzene kafa tutarım
Çocuğum yanımda olduktan sonra!

Herkes gibi mutlu, şen olacaktım
O’na daha büyük ev alacaktım
Yanıldım arkadaş ne bilecektim
Anladım saçımı yolduktan sonra!

Affediniz ilk kez kendimi yazdım
Kalmadı huzurum, canımdan bezdim
Niyeti anladım, ama geç sezdim
Kızım beni düşman bildikten sonra!

Yıllardır kustuğu zehiri yuttum
O’na vereceğim ev için battım
Arsayı vermedi, evimi sattım
Şimdi ağlamasın öldükten sonra!

Ben değer vermedim mala, paraya
İki oda evi tuttum kiraya
Değişmem altına, köşke, saraya
İçinde huzuru bulduktan sonra!

Mutluluk gelir mi karıdan, duldan
Hiç giysi olur mu eskimiş çuldan
Asla söz etmeden paradan, puldan
Severim sevmeyi bildikten sonra!

Arkamdan malımı yedi demesin
Kıymetli arsan var kimse yemesin
O tapuyu kendin ile gömesin
Belki kıymetlenir öldükten sonra!

Çıkarsız, sevgiden söz açan var mı
Para, pul sormadan eş seçen var mı
Mutlu olup, burdan bir göçen var mı
İçindeki sevgi öldükten sonra!

İşte gidiyorum terk ettim yurdu
Ömrümü tüketti ev dedi durdu
İsterse kemirsin, bitirsin kurdu
Bendeki sevgiler öldükten sonra!

Çocuk gibi sevdim O beni itti
Aldı çocukları bırakıp gitti
Geri dönmeyince sevgim de bitti
Beni aramasın öldükten sonra!

Ben burda ağlarken O orda güldü
Yürek nasır tuttu, sevgiler öldü
Ev alıp döşedim zorunan geldi
Ciğerlerim dertle dolduktan sonra!

Çoğaldı acılar, dinmiyor sızım
Tutmasın yasımı oğlumla kızım
Kalacak mı orda bir ayak izim
Her şeyi bırakıp geldikten sonra!

Hısım akraba ne, çoğu serseri
Yoldaşlarım yeter, gelmesin biri
Ne cennet isterim, ne de bir huri
Burda tek başıma kaldıktan sonra!

Gücenmesin kimse Cumali hamdır
Sevginin gücüne inancım tamdır
Ölüm artık bana düğün, bayramdır
Yaşama sevincim öldükten sonra!

Cumali Cumalioğlu
24.08.20011 - 15:20