Aşık olman gerekmez,
ne sevmen İstanbul’u,
ne Denizi mavi.

Zeytin
iri-diri, Taze-sulu, yuvarlak-parlak Dalında.
Yere düşüp, Çile çekip Küp-Kavonozunda
ama büzük, ama tozlu, ama acı, ama Taşlı, ama Yaşlı
kendi Yağıyla kavrulup, varacak Kıvamına
kara kuru olgunlaşacak
alacak Yanına hey-gidi-seni
yalın Ekmek, katık Soğan, beyaz Peyniri
tadı doyumsuz yalın bir Senfoni,
Çiçeği Burnunda
körpe bir Şiir
olacak.

Mahzende Yıllanmış Şarap, Boncuk Üzüme aşık.
Yeşil Erik kanmış Tuza, Sirke olacak, yazık!
Uyumsuz, Asi-ekşi-hırçın Limon uzlaşınca çılgın-sulu Şekerle,
Limonata Diş gıcırdatmıyacak artık.
Kan Küpü Billur Nar Tanesinin narin acı Zarı
okşar iken Damağı,
Dudun buruğu, İğdenin unumsu Tadı
sarıp-sarmalayacak Dil-Dudağı,
gürül-gümbür Deli-Divane
Şelale gibi çağlıyarak akacak Ağız Suyu
olacak
Şiir.


Sele-Serpe
Buğdaya sinmiş Güneş,
ince rendelenmiş nefis Sebze, enfes olgun Domates,
hele Unda yoğrulmuş, ağdalı Yoğurda çalınmış Çayır Suyu,
yana-kaynar Buğu olmuş,
konmuş mu Sofraya?
Al sana güzelim Damak,
canım Tarhana!
İçi gizem, tadı özlem, özü Kır Çiçeği Kokusu dolu.
Destan Anadolu
da
Şiirdir bana.

Bir Yel eser,
ki şişer Mintan, Gönül Yelken açar Ak Bulutlara,
Hur-ra!
Binersin Dalına dolu Dizgin, dört-Nala.
Sevda, Elinde Kamçı,
gezersin Dağ-Tepe-Deniz-Ova.
Kız-Kızan, Er-Bebeler,
Basma-Fistan giymiş Kınalı Güzeller.
Yiğidim vurmuş Dalına; bir Kazma, bir Çapa, bir Kürek,
Nasırlı Elinde kocaman bir Yürek.
kırar-koparır Somunu,
Burundaki bu nefis Koku,
da
Şiir.

İncir,
Sütü yapış, Kabuğu kaygın,
Yaprağı tozlu, koca, yaygın,
Meyvası kanlı-çatlak,
kuruyunca Damla-Damla Bal kusacak,
Şeker Parem içi Çıtır-Çekirdek
Şiir
5 Duyuya hitap edecek;
Görülcek Avuç dolu Anılar, bir-bir yakalanacak Hatıralar,
duyulacak Kelimelerin Nabzı Satırlarda,
hissedilecek Kalp Çırpıntısı,
Kıpır-kıpır Heceler Yaşam kusacak,
Kucak-Kucak söylenecek Kıtalar
da
Şiir.

Bir Masada böyle başlar. (*)
Matitasların özgür-mü-özgür,
hür ve Demokrat Develerin Tellak olduğu Ülkemde;
"- Sev!" dedik, öldünüz,
"- Yaşa!" dedik süründünüz,
her Şey bizim için,
aferin!

Güneşin batıdan doğduğu Ülkemde
bir türlü doğmaz Umutlar, batar!
Bir doğruda sen bul, Kara Zurna’m
ya kızdır Medya’yı ya sevindir"
de Şiirdir,
Ekşi Eriğe, Kara Zeytine, Kuru İncire ve güzel Boncuğa,
nefis Tahrana ile tozlu Köy Yoluna
yakılan Ağıtlarda
Şiir!

Hani aşk Şiiri olacaktı bu,
Sevdalı-Mutlu?
Göz kurum
yaşlı Yatağında
ağlamaz Şair!


(*) KARA ZURNA (3) Şiiri