Kum Döken Dudak'lar" uyuyan sesinle söndür karanlığı yer salaş bir kayıkçının rüzgâr geçiren kulübesi ayaklarda kumlu adımlar varışlarda gözleri boyuyan mavi salıncaklar bir kaçışın çelmesine takılır hayaller rüyâlar balık kokusuna karışmış demli bir akşam sefası oturur bardağın dibine nem dolu satırlardan ıslak bakışlara umut ekilmiş gamzelerden yarım gülüşlere her an hazır hüznün batıkları vurur kıyılara kirpiklerin yatağı bozuk dağınık dokunuşlar baş kaldırır semâya emanet edilen düşlerse çatlamış akıtır içini sonlara iskelesi çürümüş kulaçları yosun tutmuş çok eski bir alışkanlıktır artık ömür dalgasına sokuldukça yuvasını eşeledikçe tırnak uçları döker kumunu kırbacı sirkelenmış şansın üzerinde kalandır hayat ve ben hâlâ kalp atışına kürek çekiyorum her seferinde zehir emdiğim dudaklarına rağmen soy beni . . . ! 09/08/2012 16;46 eMİNE |
yer salaş bir kayıkçının rüzgâr geçiren kulübesi
ayaklarda kumlu adımlar
varışlarda gözleri boyuyan mavi salıncaklar
bir kaçışın çelmesine takılır
hayaller
rüyâlar
balık kokusuna karışmış demli bir akşam sefası oturur bardağın dibine
nem dolu satırlardan ıslak bakışlara
umut ekilmiş gamzelerden yarım gülüşlere
her an hazır
hüznün batıkları vurur kıyılara
kirpiklerin yatağı bozuk
dağınık dokunuşlar baş kaldırır semâya
emanet edilen düşlerse çatlamış
akıtır içini sonlara
iskelesi çürümüş
kulaçları yosun tutmuş
çok eski bir alışkanlıktır artık ömür
dalgasına sokuldukça
yuvasını eşeledikçe tırnak uçları
döker kumunu
kırbacı sirkelenmış şansın üzerinde kalandır hayat
ve ben
hâlâ
kalp atışına kürek çekiyorum her seferinde
zehir emdiğim dudaklarına rağmen