Kabuklanmış gidişlerin ayaklanmasının sabahında:
Anason kokar
Vitrinlik tüm kadınlar

Uyanamadığıma gözükmüş bugünüm –
Gün ışığından…

Ben burnumdaki bir çamaşır mandalıyla,
Bir rakıya – balık olamam…

Evet, ruh kılçıksızdır
Hıçkırır bütün olanları…

Şifrelenmiş tek başınalığımızın, kayıp limanlarında
Bir için; hep üç:

Hıçkırık telaşıdır.

Sanki çiçeklenmiş gibi,
Düşük testlerden birikirdi cümleler.

Kimyam tutamazdı – tüm bekleyişleri -

Melankolik maskem, her gece – bir şiirle çatışır
Kuyruğu sıkışmış şeytan ayetleriyle…

Öylesine,
Çiçeksiz kırların azlığından
Dokunmuş bu koca şehrin
Bütün düşleri enjekte edilmiş
Bir dizi film gibi…

Bak,
Raflara atınmış ve aklanmış
Bir kitap söylevi gibi:
Kendi döşeğinde uyuyan her insanın tebessümü –
Ne de sağır.

Yokluğa neden
Yalnız koridorların soluk duvar rengi
Ve defolu uykusuzluklara sıvanırdı,
Bu şehrin tükenişleri…

Sanki düşümden tavaf eder:

Balık kılçıklarının dağılmışlığıyla – yoğrulmuş,
Her rakının son umudu,

Işığın kırılganlığından uyanırken
- bütün görünmezlikler

Duvardan akardı: Kanını biriktirmiş her pervanenin titanı…

Gerisi ise yalnızlık –
Bu devrimin kalan külleriyle birlikte,
Bir küfür yelpazesi /
Okyanuslara savurduğunuz...

+ + +

Cevat TOYDEMİR