Kumdan kaleleri süpürüp
Bir midyeyi yuttu
Sahile şenlik dalgalar
Henüz uyuyup sakinleşmemiş Akdeniz’i
Bir rıhtımda bekleşip duruyor: Avcılar
- Ki
Bir ağla toplardı bizim kaptan tüm aylığını
Ve titreyerek gerilmiş rüzgârın yumruğunda
Kıpırdayan oltaların yemine
Ölümüne atılıyor balıklar

Ne kadar hüzünlü gökyüzünü kavrayan bulut
Titreyen otları vurmakta yağmur
Bugün soğuk bütün şehir
Tekelsiz bakkalın, insafsız halinden
Boş bir bardakla içimi ısıtıyor, sevdiğim

Bir masa üstünde ertelenmiş şiirlerim gibi
Ağaçların yaprakları serpilmiş, kabuklu dualara
Ve Tanrı yanından kaymış
Sinsi bir sisin yarattığı terk edilmişliğin
Ucuz akşamlarının yalnızlığında –
Durgun denizlere sığınan uzun bacaklı martılar
Göğe doğru yükseliyorlar

Dağınık sokaklarıma, sürünen eteklerinden
Daha fazlasısın sen
İstanbul’unun, sihirli feneri yansıyor
Apansız:

Gündoğumundan bir şal takarak
Öyle dolanacağım
Gözlerindeki sabahlığı…

! !

Cevat TOYDEMİR