` yalnızlığımın kimsesi yoktu `Öyle uzaktı ki aşk, Bir kadın siyah saçlarıyla boğuyordu çocukluğumu ................. Karanlık üzerimi örttükçe Masal fısıltısı bekledim yıldızlardan Oysa ay, Şehvetli bir geceye sokulmuştu usulca Ben ağlamaklı masalların serinliğinde üşüdüm Yüzsüzlere yüz vermediğim içindir, Hep yüreğimden öpülerek ölürüm Kanıma dokunuyor Bir kadın, Cenabet salalarla gömüyor duygularımı Toprak yakasına yapışıyor mecazi gözlerimin Ve kirli yağmurlar içinden geçiyor bembeyaz bulutların, Sıkılarak İki büklüm içime düşen bir çocuk Ki göbeğini kendi keserken ağlamıştı hep Nice ölümlü aşklar pazar tezgahlarında Dikenli tellere takılan saçlarını yoluyordu Kaç asır lazım unutmak için onu ? Veyahut kaç asır sonra yağmalanır haremi ismetinde sadakat ? Söylesin, Uğruna ölünecek son dua var mı bana dair ? Bir kadın, kaf dağına galiz küfürler ederken Elvan kanatlarımla Uzak sevda ülkelerine süzülen anka idim Çalıntı düşler bıraktım bir serçenin yorgun bacağına Ya ben çok yalnızdım, Ya da yalnızlığımın kimsesi yoktu ............... ---- aras ---- |