Kavganın laci rengiŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Karlı kayın ormanında
Yürüyorum geceleyin Efkarlıyım, efkarlıyım Elini ver nerde elin… Nazım Hikmet Ran İbadet/ki kavgalar! Sömürülmeden önce Yüzüme sulu sepken yağmurlar Yüreğim kurak çöl iklimleri Yine zavallı bir garibin umutları El üstünde gidiyor kimsesizlere Yüzü mezarlık dolu acılar Sığıntıyım limanınızda Ellerimde kirli ekmek Avlağımda kelepçe Ve parlak pullarıyla Bir deniz kızı karşılıyor Gözleri kalamar masumu Ağlayan adamları… Bizde kavga; Sevgi bozlağı tayların Çimlere yayılmadan önce Anne hasretidir titreyen Nallarıyla… Göz ovuşturan çocukların Sabaha çaresiz uyanması Çöplere gizlenen elleri Kopuk bebeğin üstüne Sevinçtir yaşamaktır Neresinden tutarsan Hayatın… Ayraç bir yalnızlığın Kuru sallara asarken kendini Dışavurumudur kavga Hep barış ağacına ilmek “Kekresiz günlere gebedir El ayasında çentik…” Şimdi! Duygusuz yarınlara Dudak çatlatıyorum Kavganın laci tonundan… |
Mor'a çalmaya başlamış gibi Ali.
Ayraç bir yalnızlık.
İlginç ve güzel.
Yaşadıkların dan sonra ayraç koy araya yaşayacakların başlar yalnızlıklarla.
Tebrikler dostum.