“Mantık tarlasında esameyim
Aklım almıyor bu güzellik çehresini
Kara kökü kaça çıkar o dudakların…”


Isıdore!
Şiirgen yalnızlığımda kaç adak
Ve ismini duvarlara kazımak
Günü geçmiş zamanların
Üstüne soğuk sular içimi
Benden sana bu falsolar
Kesildi say…


Say/ki;
Kalp karası yalnızlıkta
Üşüyen serçe kanatlarına
Yüreğimden sıcaklığın kalsın


Hangi devir/
Ucube ölümlere gebe
Bazen pişmanlığın daniskası
Vuruyor yüzümün duldalarına
Geç kalınmış bir resme kilitli
Bakış aralıkları…


En ağırı!
Soyka bir yazgıda
Cadı avına düşürülen saçların
Isıdore kimin nesi diyor biri
Güya masallara kan doğranmış
Pamuk prensese ölüm olmuş ellerin


Ve…
Boynunda kara yağlı uğranın
Gülü olaydım son nefesinde
Ya/da üstüme alaydım
Yaşanmayan izleri
Gölgeleri…


Çağ gölgeleri/
Oryantalist insanların
Bakışları/da azgın
Ete yanık vahşilerin
Kanat dönmesi gökte


Oysa gülü soldurmak için fazla çabaya gerek yok
Kapitalist bir potinle ezersin üzerini körpelerin