BEN GİDERKENŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Belki dedim; İlikler ömrünü ömrüme...
İçime düş diye açarken ellerimi semâya Tarifsiz bir gecenin şafağına düştü zerdali gözlerin Âminler sinsin derken dualarıma Nasırlandı ellerini tutacak ellerim Ve tövbe etti adını anmaya dilim… Hep duymayı beklerken sesini Bir acı türküyü selâ etti sözlerin Artık yıkamaz bedenimi kirpiklerin Kefen niyetine sarmaz harflerin… Bir kızıl şafağa yaslanırken çocukluğum Kimliksizim, kimsesizim Şehrin kaldırımlarının üstünde idi izim Ben bilmediğin biriydim… Ay tanığı tenim Düş yanığı sözlerim Vah ki lâldır artık dilim… Ben giderken… Boşaldı içimde ki şehir Aynalarda çoğaldı kederim Ben giderken… Daha çok seviyordum seni Ve bunu hiç söyleyemedim… Suna A. GÜLSOY |