Bütün sesleri susturup

Seni çağırıyorum.

Yüreğini yüreğimle kucaklayıp,

Bedenime ruhunu sarmalıyorum.

Bozulmuş bir yeminin daha bayramındayım



Bozduğum yeminlerin kefareti birikiyor arkamda

Ama ileride bedelini ödüyorum bir yemin daha ederken.

Bu son şans deyip verdiklerim her seferinde yenilerini doğuruyor

Bense gizliden gizliye biriktirdiğim temelsiz umutlarımla

Seviniyorum yeni doğan şanslara.

Bir sonraki kırıklık yiyecek o şansı belki,

Belki duyacağım acı aratacak bir öncekini...

Ama şimdi bayram ya hesap yapmıyorum.



Yeminimi bozduran her neyse

Ki öylesine basit:

Belki bir bakış gözünün ucuyla,

Belki dudağından dökülen bir gülümseyiş,

Hatta belki kırıntısı....

Tüm geçmiş hayal kırıklıklarım

ve gelecektekilerin olasılıklarını sildiriyor bana gönüllü.



O yüzden hep hazırlıksız yakalanıyorum düş kırıklıklarına

Onca tecrübeye rağmen!



İşte yine

Bozulmuş bir yeminin bayramında

Tüm sesleri susturup

Yalnızca seni çağırıyorum.



Yeni bir yeminin arefesindeyim belki de

Ama şimdi bayram ya düşünmüyorum