SENİ LEYLEKLER GETİRDİ
Her gecemin meçhul faili, serzenişlerimse; kimsesiz bir çocuk gibi, kuytularda
Mutluluklarımı, "seni leylekler getirdi" yalanına sattım umarsızca... Çaresizlik hat safhada olmasa, yaşanırmıydı bunca muamma ? Tamda bahar ortasında... Bir çıkmaz sokak yokuşunda, nefes nefese kaldım ve kana kana susuyorum... Sessizliğim sırılsıklam velhasıl; kuruyorum tenimi ölüme... Kaç gece daha diz çökerim ki önünde ? Urgan, çığlık çığlığa pervaneyken peşimde... Herkesin son bir şansı olsada, yolun son dönemecinde; Ölümün en kuzeyinde; dönencesi kış olunca baharın, her seferinde Yakışmıyor yaşamak affola ! Nil nehrine serpiyorum adını, son kez nefesimle... Küllerin ellerimde, ellerim nil nehrinde; son nefesinle... |