Failim Olurdu Dur Deyişin
Filarmonik sessizliğinin,
içleri ürperten çığlıklarına, meçhuldüm. Failim olacaktı; dur deyişin. Geleceğime, müebbetti zira geçmişin... Kahırlar uzanıyor sırtıma, boylu boyunca; ellerinle sıvazlıyorsun, acılarımı. Yorulduğumca, yüklüyorsun küfeme ahlarını, usulca. Daha da bir aşkla yakıyorsun geceyi, yapma ! Eskiye özlem olacaktı mesela, yarına mirasım. Açlık sınırında, ölümü gözlerken hep bir yanım. Yaşamaya razıydı gönül aslında; bir lokma aşsız, aşksızlıktan, ölü doğmasaydı eğer, çocuklarımız... Yeşilin, yeşil doğuşuydu gözlerin; toprağın kahvesine inat. Eloğlunun, gözüne değmezdi, gözlerinin yeşili. Severdi ve gururdu bitiş çizgisi. ’Ufuk çizgisinde, hep bir muammaydı lakin ertesi’ Ve sen, yeşil gözleri kör kadınım ! bir sana ağmaydı yarınlarım, sonsuza dek, sendeydi sol yanım, Ama hiçbir zaman, yuvam olmayacaktı; sol yanın ! Atakan Yorulmaz |
bir sana ağmaydı yarınlarım,
sonsuza dek, sendeydi sol yanım,
Ama hiçbir zaman, yuvam olmayacaktı; sol yanın !
umutsuzlukla bitse de şiirin sonu....aşk-ın eşkin adımları...çok güzeldi...kutlarım...saygımla selamlar...