işte, öyle bir gecede aldım kararımı elime,
herşey yolunda değildi...
ve saatler sonra, aydınlanmayacaktı gece!
iyisi mi yırtılsın şimdi gecenin rahmi; doğururken güneşi,
biraz istekli, biraz zoraki...
artık sevişirken, koynumda istemiyorum bitmeyen geceleri!
zaten seni de sıyırıyorum bedenimden sessizce.
duymadığını da biliyorum; sende sessizsin zaten, kendince...
şimdi çığlıklar sevişmeli nefretle; nefret aşka en yakın duygu yine...
’gelecek’ deyip susunca uzunca, sen gelmiştin, güya!
ben, gelecekten bahsetmiştim oysa...
sen, geçmişini bırakmadın orada!
heran, şimdiki zamanı yaşamakta tad vermiyordu aşkta...
hem başka bedenlerde boğulurken ben,
anlaşılmazdı intihar olduğu da!
bu arada, dikkat et bundan sonra da;
Güneş batmasın ayaklarının altına!
birde; seni değil, kendimi terkediyorum aslında;
bu sabırsız ayrılıkla...
giderken, başarılar dilemeyeceğim ama sana;
zaten başaracaksın!
ama mutluluklar dileyeceğim, haddinden fazla...
çünkü, mutlu olamayacaksın, ömrün boyunca...
son nokta.


Atakan YORULMAZ