Göçtüm ( Göçtün, Göçtü)


ağlayan bir yeminle suçüstü yakalandığımda
anladım ki ayrılık
iki kambur kelimenin dilimle helalleşen bezginliğiymiş aslında
ve dudaklarımın büyüttüğü bir şarkıymış söz kıran…


payıma hep küflü masallar düştü çocukluğumda
hangi yanım büyüdü pas ile anlamadım
bakmayın siz gülüşlerimin yedi renk olduğuna
gamzelerime hep sevinç yüklediğimdendir
bakmayın siz bahar koktuğuma
karanfilleri çok sevdiğimdendir…


bilirsin çığlığın sığınağı yoktur
ah etsek de bir pencere sızısında kalır sesimizin acısı
gözün gördüğü hep mülteci bir ıslaklıktır
şimdi gidelim buralardan desem
benden bir gökyüzü istersin yıldızların üşümediği
ve istersin on dört bahar öncesi kır çiçeklerini…


aysız bir geceydi harflerin tuzuyla yıkandığımda
düş güvercinlerimle aşka doğru bir hecelik yol almıştım
ikinci hecede ise sona noktasız bir aşk…
bakmayın siz gücenik halime
müptelalığım satır aralığındadır
bakmayın siz hüzün derdiğime
genzimin yanması bir merhabaya hasret kaldığımdandır…



(Göçtük, Göçtünüz) Göçtüler...

acının tarifiyle kısa metrajlı bir replikte buluştuğumuzda
anladım ki uçurtmalar
kuyruksuzda uçabiliyormuş
ve bulutlara hep gözyaşlarını bırakıyormuş


bu turuncu akşamlar tebessümü unutmuş olmalı
bir ünlemlik de olsa gülmüyorlar
sokaklar hep üşüyor
nihavent estikçe rüzgâr
bakmayın siz, cürümü yalnızlık olsa da
yaşama bahane bulamadığındandır
bakmayın siz, yataklık ederken tüm olanlara
asiliği kalabalığadır…


bir ışık verin yakamozlara sevinsinler anadilleriyle, uykudayken tüm yıldızlar…


bir kuşun adresini kim tutar ezberinde?
paçasından sızı damlayan güvercini kim öper gagasından?
martıların simit telaşında kim sevinir deniz edasıyla?
bakmayın siz, kendine ağlaşır durur uykusuzluğu
öyküsünü kimselere duyuramadığındandır
bakmayın siz, karaya vuran gözyaşlarına
kâğıttan gemilere, kumdan kalelere dokunamadığındandır…


kızılcan/2012



g/öç öznesi…
ah’ımın baş hecesi…