' Ölen sevgili'ye mektubumdur...' Yar tarafından görülmüştür...
’ Ölen sevgili’ye mektubumdur...’ Yar tarafından görülmüştür...
Ellerini ellerimden çekip gittiğin o salı gününden bu yana sevgili, bi bilsen nasılsın deyişlerini nasıl özledigimi görsen, gölgem le konuşur oldum, aklım rüzğar’a teslim, yüreğim kırık dökük virane... Alıp başımı götürdügün günlere özlemim sınıra ulaştı yar... Bu yanızlıkla nasıl geçinirim diye düşnemedinmi hiç ? Terk edilmiş evler misali harabeye döndü dört bir yanım, yanlarımdan ne yara-lar açtılar... Kıyamadan baktığın o ela gözlerimi bi bilsen ne denli ağlattılar, ellerime sen gibi dokunmaya kalkasalarda, sıcaklıkları asla olmadı gerçekci, hep sahte,hep çıkar üzerine sevilmeleri, gelmeleri,gitmeleri... Avuclarımda kederlerimi eritip sana bağlılığımdan geçmedim geçemedim sevgili, çıkmadı yar/ kadar değer bilenim,sevenim... Kimliksiz düştüğüm yar sancılarından, tutuklu sanık yargılandım,müebbetler yedim yar... Bende’ki seni öldüremedim sevgili, çok denesem’de olmadı,yapamadım... Yada çıkmadı içimdeki sana ulaşıp kendini oraya koyacak biri, adını adımdan asla düşürmedim yar bilesin... Duymak gibi bişey,sende’ki beni sevmek hala onca sensiz yıla rağmen, her eksilenin yerine verilen bu hayatta, Sen’in yerin neden dolmadı ,neden sen gibi biri karşıma çıkmadı sevgili... Bu çabamı kimse anlamaz bilirim sevgili, belkide sevmekte geç kaldım, kazanma şansım için... Öyle sevende yok şimdilerde yar, ya üç gün ya beş... Ya ihanet’le son buluyor aşk’lar,ya terkedilişle... Sevgi-mi ? Orası muammma yar,bir günde herkeze aşık olanlarla dolu bu dünya, sen göçüp gittiginden beri... Eline dokunmadan,sesini duymadan, bir resmine bile sırılsıklam aşklar diyarı artık dünya, kimin eli kimin neresinde belirsiz... Haya etmeyi,bilmez olmuşlar... Geçmişe nefes verdiğim anlarda yar, hatrıma ilk yüz yüze geldigimiz o çıkmaz sokak düşüyor düşlerime... Elinde bir okul çantası,birkaç kitap ve eldivenlerin... Gözünü gözümün gözbebeklerinde gördügüm, şah damarıma dek dayandığın,içime doldugun o an... Ve yılların verdiği sen telaşı ile geçen yedi yıl sevgili... Üç noktaya dönüşümüz,ardın sıra aniden gidişin... Koydun ya beni bir başıma sevgili,hiç özlemezmisin...? Ahhh yar... Bilsen ne denli sen özlemlerim oluyor,ne geceleri sen/li bitirme çabalarım oldu. Olmuyor.! Sen gibi olmuyor sevgili, İstanbul bile sırtını dönmüşken içime, neyin kazanma savaşındayım bilmiyorum... Sana seslendigim her yazıda, şiirimde, suretin gitmiyor göz perdelerimden sevgili... Korkuyorum çocuk yanlarımdan,eşkiya sevdalıgımla dolaşıyorum İstanbul’da yar... Düşlerimizde düşlediğimiz koca şehirde... Ve şundan eminim sevgili,sen bende sen kalacaksın... Ayaz vurmuş yüreğimde ’SEN’ sıcaklıgıyla, yaşıyorum işte , adına yaşamak denirse,verilen nefesi bitirme çabalarım bunlar... Sana kavuşma zemherilerinde,senli dua’larım var rabbim’e sevgili... Yerin bende belli yar,yanında yer var eminim bu sefile, sen-sızılı geçen ömrüm bir an olsun son bulsun yar...! Vuslat bitsin artık, bana göre değil bu sen-sızılıklar la yaşamak... |