Baba: Barışı olmayan sevda toyundayım
silahların gölgesinde; kesildi yolum
içim de taranalım ezgisi, vurulalım sövgüsü
soylu hayatın bedelini ağır ödedim;


nâzeni için tırpan savurdu ecel
kanadı can sevgili şafağında
burası safa, burası merve’dir
cümle yıldız kan, yaş olup akıyor
çünkü ateşim yaktı gökleri
kan içmeye doydu felek


yağız yüreğimi çözdüler engin ufuklara
kalbimin içinden birşeyler gider herşeyle
kâh ezanın sûr sesine uyanır: Kâh
mutsuzluklar parçalanır her seher


herşeye esefim, dünyaya esef
mâverâya uçup gitti rûhum
sonsuza muştulandı her halim
nirengi tükendi ömrümün
kıyamda secdeye durdu yıldızlar
bir selâm gönderdim tekmil yücelerden -aldın mı!-


Dicle’ ye Fırata akar hüznüm
yakamozda bulurum seni: Karşımda yıldızlar
-dön der- şu suskunlar ülkesine
inkisar bakışlı intizar -dön-


olmaz Baba; yabancısıyım artık anılarımın
savrulsun suskunluğum ötelerden
neşem tarumar oldu gönlümse viran
bu yangın şerha şerha yaktıkça içimi
herşey paramparça, çöktü siyah dumanlar
haddime değil artık kaderi sorgulamak


kuğu yürür cepkeninde şiirler, elinde meş’ale
gölgemide getirir yürürüm dizlerine
gitmeye çoğaldığım gibi çoğalır, yankılanır;
gelişime annemin ninni sesleri

Babam; bu gün Kandil
karlar yağanda aralarsın kapıları;
aynı sofada buluşuruz
işaret parmağından
kararan dünyayı bana ezberinden okursun
uyurum baba uyurum:
Annem’in sırlı tülbentiyle örtersin üstümü
dilinden Kelime’i Tevhid akarken
bütün kelebekler bana durur artık
bana durdu: Uçuşmuyor Baba