Benim Şövalyem
Sabahları oğlum
Minicik oğulcuğum Kocaman bir öpücükle Uyandırırdı beni. Sonra bir atlı gibi Otururdu göğsüme Dizgin yerine Tutup saçlarımı O, sarhoş olurdu mutluluktan Ben mutluluktan sarhoş olurdum. Şövalye, beni Mahmuzlardı bağırışlarla Ah, o şirin mahmuzlar İki tazecik ayaktı. Ah, nasıl da gülerdi Mutlu şövalyem benim! Nasıl da öperdim ben Tek bir öpücüğe sığan O iki ayakçığı! |