Omuzumda
O, omuzumda oturuyor benim,
Kimseye görünmeden: Yabancı göze görünmez Onu yalnız ben görebilirim. Şakaklarımı okşuyor tatlılıkla Ve sıcaklığıyla ellerinin Hafifletiyor ağırlığını Dayanılmaz acıların: Istırapla mıhlandığımda, Kederle çarmıhlandığımda, Ve hayatın boyunduruğunda Donduğunda kanım; Ve bir ölüm öpücüğü gibi Acı, deldiğinde kafatasımı, Odur silen alnımdaki teri Sevecen eliyle. Ayaklarımı çelip de Beni yolun ortasında Deviren yorgunluk Ansızın siliniverir! Ve hazırım yeniden En uzak yollara gitmeye; İçimde bir sevinç Dudaklarımda bir gülüşle; Bu demektir ki Oğlum öptü beni; Omuzumda oturan, Kimsenin görmediği. |