§£VG¡L¡Y£ M£KTUP
Sevgilim
Bu sana son mektubum Senin için kağıt,kaleme son kez dokunuyorum. Son olduğundan mıdır bilmem her kelime boğazıma takılıyor takıldıkça zaruri yutkunuyorum. . . Gülüşün,bakışın,sesin mıh gibi çivilenmiş ki beynime. . . Söküp atmaya çalışmak acı veriyor her bir zerreme Hani el ele birlikte yürüyecektik Rabbimize, hani öldükten sonra bile ışık olacaktı aşkımız kabrimize. Şimdiyse bir yalanın düğümünde can veriyor sevdamız Biz haykırdıkça kesiliyor karanlıktaki sedamız Seni düşünüyorum canım yanıyor bizi düşlüyorum yüreğim alev alev yanıyor Ne kadar tıkasam da kulaklarımı, duyuyorum sensizlik çalıyor Ahh ! Seni çalan bu ses beni de benden alıyor Düşünüyorum da neyine aşık olmuştum ki Bana her gece gözyaşı döktüren sözlerine mi, yoksa bir kez bile aşkla bakmayan zalim gözlerine mi Az mi cefa çektim ah o güzel elinden Yaralandım bin kez yar demeyen dilinden Bilirsin yine de şikayet etmedim kalbinden Kalbin ki kalbim olmuştu, çıkarken bu yangın selinden Yaralı bir iklimin yaban çiçeğiydi gözlerin Uzun sürmemişti bendeki bu illet belayı keşfin Dolanırken diline ben Mümin,Yahudi ve Mesihin Sen bahtiyardın uymaktan emrine kör nefisin Özlemin hançer gibi saplandı sineme tüm gece Cümleler musallat olup yapıştı yakama her hece Halimi sorma şimdi ne roman olur ne bilmece Bizim oynadığımız oyunun adı kalpten silmece Galip olan sensin ben silmeyi beceremedim Şebnem misali saçlarına dolanıp huzura eremedim Düştükçe düştü değerim gözünde hiç yükselemedim Sen karaya ak dedin de ben yine üstelemedim Ve şimdi gelmeyen bizsiz günlere gidiyorum Bensizliğin seni olan bu meçhulde bitiyorum Bilmiyorum yüreğinden kaçıncı kez siliniyorum Kutlarım seni aşkım ben yaşamdan eleniyorum |