yıkılmış bir kent var içimde...hangi dağa çarpsa geri dönüyor seni eklediğim yalnızlığım keskin bir bıçağın üzerinde oturan düşlerim yorgun zaman anılarım gibi her gidiş bir veda değil derdin düşlerime sığmayan kadınım derken hala dokunuşlarınla tutunurken umutlarıma şimdi yıkılmış bir kent var içimde duvarları harap feryadı gök gürültüsünden başka birşey değil gözler suskun yürek ıssız yolcuları kayıp yolları çıkmazda ve geçmişe sarılı kaldıkça üşüyen ben hangi yöne dönsem yüzüme vuran çaresizlik belirsiz bir coğrafyada yitip gitmiş... 31/10/2007 |