yaz günü yazılar astılar
kör kamunun kapkara odalarına
matbu urgan, bir ağaç ve tekel taburesi
kararın konusu olmağa memur adam
gözü kara bir cellâd vardı


-Aşk’ol;
ve köklerden kurumuş tuğlara bedelini sun




kaçmak istiyor mahkumluğu bitirme sınavından
rengi olmayan sözler yarınlara saplanıyor
kendini sakladığı saman
çürümüş su üstü bir zaman gibi




serbest pazarlığa oturup yargıçla adam
düğümü ve tabureyi halletmenin ücreti kara ve büyük
vekâleten serbest pazarlık kapkara
kol gibi anlaşamıyorlar



__O zaman kendin gidip takacaksın beyim ipi
__Tekmeyi sen atacaksın



özü eş babanın önünde
nizam dilini unutmuş yargıç
dehşetle bağırmış


__Olmaz!




ardından sarı vicdan çantasının ağzını açmış
henüz kırılmamış bir kalem
görünmez mürekkep
h-iç- yazısı olmayan müsvedde
ve çok gizli zabıt tutanağı
hâlâ Cumhuriyet arşivlerinde tozlanmakta





arz yegâne olduğu için
tarihinde ilk kez devlet
işbu ’adama’
bu kadar yenik düşmüştür
devletin kaç kez yenik düştüğünü
ancak zifiriler derste anlatabilir
bu ülkeli büyük vak’anüvislere.