UYKULARIM FİRARDA
Gece sessiz ve dışarıda serin bir rüzgâr
Seni düşünüyorum Birazdan düşer belki usul usul gözlerime uykular Dönüp duruyorum yatağımda Hasretin bozuyor uykularımı Uyutmuyor beni anılar Her uykuya dalışımda Karşımda kül gözlerin var Şimdi uyuyorsundur belki Bensiz uykularda Pembe rüyalarda Kim bilir belki de hiç yokumdur aklında Oysa benim Duygular martılar gibi Dönüp duruyorlar başımda Gözlerim karanlıklarda Ve bir noktada Ne hasretin uyutuyor beni ne geceler Yüreğim çatlamış bir toprak gibi sana susamış Başım güneşe küsmüş bir buğday başağı gibi Bükük Öylece duruyorum yatağımda Sen yoksun diye Nicedir Bana karabasandır geceler Halimi sorma Öksüz bir çocuk getir aklına Yalnız ve kimsesiz Yada Kanadı kırık bir kuş Beni kanayan yaramla bırakıp gideceğin gelmezdi hiç aklıma Sen gittin gideli gözlerim uykuya hasret Uykularım firarda |
Terkedilmek ne acıdır uykuları kaçırır
yaşamak zevk vermez insana
Güzel bir şiir okudum sayfanızda
Gönlünüze sağlık şairim
Mutluluk sizinle olsun