GÜNEŞ GÖZLERİNDE DOĞARDI
Hayatımın hangi kırılgan saatinde,
Çıkmıştın karşıma? Beni tutup çıkaracaktın, Dibi karanlık kuyulardan. Rüzgâr önünde nesneydim, Savrulan umarsızca. Dinmişti sancılarım, Sen karşıma çıkınca. Her şeyim olmuştun benim, Oysa şimdi nefretimsin. Neydi yolunda gitmeyen, Boşuna mıydı bu kadar çaba. Karşıma geçip “bitti” dediğin gün, Hiç mi yüreğin sızlamadı mı acaba. Böyle değildin önceleri, Avuçların ısıtırken ellerimi, Yanın da dağıtırdım kederlerimi. “Saracağım” diye gelmiştin, Derinleştirip gittin yaralarımı. Şimdi her ihanet şarkısında sen varsın, Sessizce haykırdığım isyanımsın, Güneş gözlerinde doğardı Artık zifiri karanlığımsın. Ne kadar çabuk sıkıldın benden, Bulmaca mıydım gözünde acaba? Bittimi keşfedilecek yanlarım. Karalayıp gittin insafsızca. Zehra Atasoy Bir kardeşimin "abla benim için de bir şiir yazsana" demesi üzerine kaleme aldığım empati şiiri. |