İnsanlar sizden, onları tenkit etmenizi isterler, fakat asıl istedikleri onları övmenizdir. W. SOMERSET MAUGHAM
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Ariel
Sylvia Plath
0,0 / 0 kişi ·0 beğenme · 0 yorum · okunma
Ariel
Durur karanlıkta.
Sonra maddesiz mavi Boşalır kayalıktan ve uzaklardan. Dişi aslanı Tanrı’nın, Nasıl da birlikte büyüdük, Topukların ve dizlerin ekseni! – Alında kırışıklık Böler ve geçer, gerdandaki Ele geçiremediğim Kahverengi kavisin bacısıdır, Zenci gözü Böğürtlenler fırlatır Kara kancaları- Siyah şirin kan ağız dolusu, Gölgeler. Başka bir şey Çeker havada beni – Kalçalar, saçlar; Kar taneleri topuklarımdan. Beyaz Godiva, giyinirim – Ölü elleri, ölü terbiyeleri. Ve şimdi ben Köpürürüm buğdaya, denizlerin bir ışıltısına. O çocuk çığlığı Erir duvarda. Ve ben Okum. Uçan kırağı Canına kasdeden, gezintilerde kaçışan kırmızıyla eş Göz, sabahın kazanı. Sylvia Plath (1932-1963, ABD) Çeviren: İsmail Haydar Aksoy |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Ariel şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Bu şiire henüz yorum yazılmamış.
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.