Brezilya
Kanatlı dirsekler ve göz oyuklarıyla
Çelikten gövde heykelleriyle bu insanlar Belirirler mi, Bulut yığınları hazır İfade etmek için onlara, Bu harika-insanlara! – Ve bebeğim bir çividir Çakılmış, tümüyle çakılmış. Feryat eder kendi iç yağında Koklar uzağı kemikler. Ve handiyse neslim tükenmiş benim, Üç dişinin keskinliğini hissederim Başparmağım üstünde – Ve o yıldızı, Ve o eski öyküyü. O patikada kuzular ve yük arabalarıyla karşılaşırım, Kırmızıdır toprak, anne kanı misali. Ey ışık huzmeleri gibi İnsanları yiyen sizler, rahat bırakın Bu tek Lanetlenmiş aynayı, Kumrunun katli yanında, O görkemi O gücü, o görkemi. Sylvia Plath (1932-1963, ABD) Çeviren: İsmail Haydar Aksoy |