Bugün vardım Farkına... // Kevser Baysal
Hayat Özür diliyorum senden...
Yorgun, Hasta Mecalsizim bugün. Gülmek, Güldürmek için neden aramadım ne kendime, ne de Sevdiklerime. Kimse Umurumda değil, Dilimin ucunda biriken Yalnızlığım ağır geldi Kalbime. Bugün Anladım, Hergün üzerinde yayan yürüdüğüm ve Hergün Yarınlarıma dair Planlar kurduğum Sokaklar ne kadar Dilsizmiş meğer. Sanki hiç Güneş doğmamış gibi bu Şehre, diktiğim çiçekler filizlenmemiş. Bahçeler Çocuksuz ne kadar Issızmış. Gökyüzünü hep Gri tanımış Gözlerim. Mavi Umut demekti Oysa, ben Umut etmeyi Özledim aslında... Üstelik Bugün Radyolar hangi telden çalsa Şarkılar, Şiirler, Türküler hep ilk kez dinlemiş kadar dokunuyor Sol Yanıma. Kendime Tahammülüm kalmıyor. Lugatım yetmiyor Çaresizliğimi anlatmaya. Sanki Özleme dair Cümleler anlamını yitirmiş ve Mutluluk uçsuz bucaksız Diyarlara uçup gitmiş... Kevser Baysal |
Kendime Tahammülüm kalmıyor.
Lugatım yetmiyor Çaresizliğimi anlatmaya.
Sanki Özleme dair Cümleler anlamını yitirmiş
ve Mutluluk uçsuz bucaksız Diyarlara uçup gitmiş...
Yüreğin hasrete gebe olduğunda," ne maviler" umut oluyor, nede fıstık yeşilleri , toz pemmeler, kalıyor hayatında insanın. her yer kasvetli her yer kasavet olup çıkıyor. Yani hayatın tadı tuzu kalmıyor.
Şiir etkileyici umarım bu kasvetler kalkar kalkarda güzel umut vari renkler gelir hayatına. Sevgiler Selamlar. Allaha emanet ol...emine Erden. hazangülü........