VATAN ÇIPLAK, DEVLET ZELİL
Daha ata binmesini bilmeden
El atına binenler. “El atı da olsa, belki öğrenirim” diyenler Hiç bir şey öğrenemeden, Bilincin komutuyla geri ineceklerini bilmelidirler. Yalnız kral değil, vatan çıplak O çok savunduğumuz Devlet zelil; Yerine göre aşk, Zaman- zaman da Aş, ekmek istediğimiz, Vatan mahsun, Devlet çıplak ve de zelil. “Bu kadar geride mi kalacaktı Her şeye sahip olduğumuz günler” Dediğimizde; hangi yana bakılsa görünen Yüreklere çöken acı sahipsizlik, Ve de elinde zulüm kılıcıyla bekleyenler!... Soydukça soyup, çıplaklığı alenileştirenler… Hepsi de bizim keşfettiklerimiz Bizim eserimiz değilmiydiler? Sen değilmiydin yüzünden sonra, Astarını da isteye, zulmet habercisi! “Yok bitti… neyimiz kaldı ki verecek” Deyince de; dengesini kaybedip kükreyen. Sağmal ineklere döndü insanlar Sonunda et te, süt te kalmadı Bir deri, bir kemik kaldı hayvancıklar Sersesri mayın misali, patlamaya hazırlar. Makul ve mümin yurttaş, Sonsuz bekleyişlerde. Haksızlıklar, yolsuzluklar Ak – pak olduklarını söyleyenlerce Üstümüze , kara çadırlar gibi gerilerek Baskıları artırıp abartıyorlar Üstümüze doğmasını beklediğimiz Ak pak şafaklarımızı karartıyorlar. KEMAL POLAT |