Akdeniz güneşi birikirken koynumda kaynardı bidondan tankerlerde su damla olmak için Yusufların balkonunda isteseler seve seve bağışlardım çocukluğumu
camdan cama boy verirdi sundurmada saçlarımla yarışan sarmaşık annemin çiçekleri güne küser sulardım Yusuf’un gülüşleri taşarken yaz pencerelerinden hınzırca kıpraşırdı saksısında sardunya susardım
yağlı tulumu kirli saçlarıyla o geçerken kapımızın önünden akşam üstü Yılmaz Güney fırladı sanırdım filmlerden coşkunların tabletinden erolların zulmetinden bir doğru iki yanlış annemin dikenli aşk örgülerinden beni kurtarır diye umardım
Yusuf abi Kadiriydi erbahar düşlerimin biraz Hülyamsı kuru bir Türkân ben
sivilcelerinden evvel ergenliğin kıvır kıvır saçlarıyla sızdı öyküme Nermin tay gibi demez miydi çilli ucubeye bir de adı geçtikçe hınç kokulu cümlelerimde oğlum yok diye hayıflanması deli ederdi ayaklarımı yüksek ökçelere Nermin hayranlığıyla bağladı annem
otuz yedi bol altı dar küsuratı İzmirli kızdan yadigâr ayakkabı numaramın
ne zaman kirpiği titrese göğüs kafesimde kayıp serçelerin anlarım üşüdüğünü bir yerlerde ayak parmaklarının iyi bir adamın ve anne düştüğünde dillerine onlardan birinin bilirim annesinin ağlatıldığını bir yerlerde bir kadının
gözlerim değse aynasına zangoç diye Yusuftan abilerin ağlayan her kadınannem olur ağlatan Nermin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Nermin şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Nermin şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Akdeniz güneşi birikirken koynumda kaynardı bidondan tankerlerde su damla olmak için Yusufların balkonunda isteseler seve seve bağışlardım çocukluğumu
camdan cama boy verirdi sundurmada saçlarımla yarışan sarmaşık annemin çiçekleri küserdi gün dönmeden sulardım Yusuf’un gülüşü taşarken yaz penceresinden kıpraşırdı saksısında hınzırca sardunya susardım
yağlı tulumu kirli saçlarıyla her akşam üstü o geçerken kapımızın önünden Yılmaz Güney fırladı sanırdım filmlerden coşkunların tabletinden erolların zulmetinden bir doğru iki yanlış annemin ördüğü dikenli aşk örgülerinden beni kurtarır diye umardım
Yusuf abi Kadiriydi erbahar düşlerimin biraz Hülyamsı kuru Türkân ben
sivilcelerinden evvel ergenliğin kıvır kıvır saçlarıyla sızdı öyküme Nermin tay gibi demez miydi çilli ucubeye bir de adı geçtikçe hınç kokulu cümlelerimde oğlum yok diye hayıflanması deli ederdi ayaklarımı yüksek ökçelere Nermin hayranlığıyla bağladı annem
otuz yedi bol altı dar küsuratı İzmirli kızdan yadigâr ayakkabı numaramın
ne zaman kirpiği titrese göğüs kafesimde kayıp serçelerin anlarım üşüdüğünü bir yerlerde ayak parmaklarının iyi bir adamın ve anne düştüğünde dillerine onlardan birinin bilirim annesinin ağlatıldığını bir yerlerde bir kadının
gözlerim değse aynasına zangoç diye Yusuftan abilerin ağlayan her kadın annem olur ağlatan Nermin
. Ağzına, yüreğine sağlık. Zevkle okudum bu güzel şiiri. Kalemin daim olsun. Selamlar…
Bakınca gerilere hep aynı yaşanmışlıklar sanki...>sarmaşıklar balkondan gizli saklı kaçamak bakışlar...
annemin ördüğü dikenli aşk örgülerinden
ve hep bir model dayatılırdı bize...içten içe kıvranmalar yine renk vermeden...Benlik kavramımıza geçemeden ,hep daha iyi birileri ve değersizlik hissi yüreklerimde...
ve ağlayan her bir kadın anne, ağlatansa bilinçaltımıza hapsettiğimiz o model işte...
Ne güzel bir şiirdi...Çok gezindim dizelerinde,buruk bir tebessümle...
gözlerim düşer aynalarına zangoç diye Yusuftan abilerin ağlayan her kadın annem olur ağlatan Nermin
Herzaman söylüyorum ya senin şiirlerin sadece okunmuyor yaşanıyor diye bu şiirde de yaşatıın bana nermini , yusufu yusuflara takılıp kalmışız nerminler canımızı acıtmış ne nermini çıkarmışız bu oyundan ne yusufu çıkarabilmişiz nerde saf bir aşk varsa arkasında bir yürek yangısı tebriklerim daimi saygılarım sonsuz ...sevgilerim kucak kucak üstadıma
sevgili arkadaşım.çok güzel lirik bir şiirdi.yüreğinden pınar gibi fışkırmış adeta.Şiirinde eski bir çocukluk aşkına ait duygularını anlatmışsın.çok da güzel benzetmeler yapmışsın arkadaşım.. Severken yaşamak Güzeldir, Ayrılınca Yaşamak Izdıraptır..sabredeceksin arkadaşım.başka yolu yok.belki döner gelir birgün.eski hayalindeki çocukluk aşkınla görüşürsünüz .kimbilir.yusuf karşı komşuymuş çünkü....İmgeleri dansettirmişsiniz şiirinizde. Tebrik ediyorum .Puanım tam .Kutlarım. Selamlar arkadaşım…
Sizin şiirlerinizin üzerine çok fazla edecek söz bulamıyorum esasında...gölge olmaktan korkuyorum harika anlatımınıza, nefis yürek sesinize...bu yüzdendir ki, bazen susuyorum ve sadece okuyorum, okuyorum, okuyorum...Kaleminde ve kelamında kendimi bulduğum değerli şair, şiir yüreğinizden kocaman öpüyorum sevgiyle...hep şiirle, hep dostlukla...
imdi otuz yedi bol altı dar küsuratı İzmirli kızdan yadigâr ayakkabı numaramın
ne zaman kirpiği titrese şimdi göğüs kafesiimde kayıp bir serçenin anlarım üşüdüğünü bir yerlerde ayak parmaklarının iyi bir adamın ve anne düştüğünde dillerine onlardan birinin bilirim annesinin ağlatıldığını bir yerlerde bir kadının
ağlayan her kadın annem olur ağlatan Nermin
ne güzel anlatmışsınız tebrik ederim su gibi akıp gitti
saygı ve selamlarımla