ÖYLESİNE BİR ZAMANbugün bir tuhafım bir yanım eksik sanki sol omzum çökük ayakta durmaya çalışan yıkıntı bir konak gibiyim aynalara bakacak yüzüm kalmamış pencereye sırtım dönük gün ışığıyla aram bozulmuş yokluğunun yarasa kanatları boynumu bükmüş bu gün bir tuhaf içim ciğerimde bir tarlanın anız’larının yanışı kurdun kuşun ağlayışı yanım... bi yanım yangın yeri bugün gözlerimin ucunda sayısı belirsiz bir keder ordusu kuşanmışlar senli sensiz dertlerimi yalınkılıç bir yürekle kalakalmışım karşısında karanfili özledim bugün kırmızısını morunu kokusunu toprağında duruşunu kökleriyle suyunu yudumlayışını yapraklarında ağlayışımı ...bugün… vakti nerede şaşırdığımı düşündüm nerede yanlış yaptığımı neden bu kadar çabuk gözlerini gözlerim saydığımı ve nasıl olupda gözbebeklerinde ağlayışımı tutamayışımı senin gözlerinde çoktan vazgeçtiğim bir hayatı yakışımı düşündüm bugün… oysa dün düşünmeliydim ondan önceki gün günlerdir düşünmeliydim dediğim bu mevzuyu çoktandır düşünmeliydim halbuki ilk defa bugün düşündüm geç kalışımı düşündüm sonra düşünmek için geç kalışımı yaşamak için çok geç kalındığını kaçırdığım tüm zamanları ayarı tutmayan bir kol saatiyim bir ara doğru zamanı göstersin diye ümidini kaybetmiş bir sabırla beklemekteyim sensizce, sessizce... olabildiğince iyiyim yinede daha iyisini bilmediğimdendir belki de nasıl daha iyi olunur iyi olmak... ellerinde ellerimin olması değil miydi yokken daha iyi nasıl olunur ki ümit ekmiyorum sensiz odamın saksılarına büyütmüyorum dualarımı gözümde büyütmüyorum yokluğunu bodur bir aşk güneşe bıraktığım bir gün ağaç olurmu bilmiyorum sürmekte olan bir hayat yakama tutunuyor bir şiir düşüyor çenem bağlıyken parmaklarımdan dökülüyor ismin sen… diyor sadece sen... sen bile duymuyorsun bu sesi bir içim biliyor birde yazıp sakladığım beyaz kağıtlar... 29.10.2007, ANKARA |
içimdeydin dahada derinlere girdin...
son zamanların en yakıcı şiiri için tesekkür ederım...kucak dolusu karanfilim senin için... güzellik...