Aklımın ücra köşesinden çıkıp geliyorsun
tozu dumana katan dolunay, nerelerdeydin?
önünde sisler perdesi yine gizemli haldesin
seni düşünüyorum, belli belirsiz yanıp sönerken..
Hem neden kaybolmuyorsun ki, onca uğraşa
onca siteme rağmen, bunca hatırlayış niye?
bitmeye yakınken, yeniden düş oluyorsun
yine dokunuyorsun inceden...

Bulunacağın günler çok uzakta mı?
ve ben uzaklaştıkça şehirler boyu neden
neden daha da yaklaşıyorum sana?
sanki; geleceksin bir gün, elbette inanmıyorum
bak sen gibi umudum yitirdiğim yerden depreşti
gelip buldu yine, bilmeden değdi gözlerime
tutuyorsun yine yüreğimin sevdalı ellerini
habersizken, inadına yaşatıyorsun yine sevginle..

O ışık ki, peşinden sürüklerken ne zaman görünse
zifiri karanlık gecelerde, çokça nurunda boğulmuşluğum var
tek kurtuluştur, bilerek görünür en dipteyken sadıktır
can verir mi, alır mı bilmem ama mutlak gelir...

Feyza ’muhurlu’

Bir eflatun..
7 Nisan 2012 06:00 Balıkesir
(Çıkmaz yollara, düş’en notlarım)